„Оној што се покорува пред Бога, оди исправено пред луѓето.“
„Се што имав беше гитара,сон и поддршка од мајка ми.Сега имам се,но најбитно од сето тоа повторно е мајка ми.“
„Кога некој ќе ми каже дека ме мрази и не ме поднесува, не му го кажувам истото.Моето срце е исполнето со љубов, нема место во него за омраза.“
„Секако дека јас не сум најдоброто човечко суштество што постои на овој свет.Сите правиме грешки, сите имаме исти морални вредности..сите веруваме во нешто.Секој има право на втора шанса..А ако не ја искористи, тогаш нека учи од своите грешки.“
„Мојата музика е мојата молитва, моите белибери-моите верници, мојот тим мои апостоли..И над нас, секогаш е Бога.Тој гледа се..Тој го прочистува секој дух.И најлошиот човек во себе длабоко има закопано љубов,верба, надеж и човечност, колку тоа и да не го прифаќа.“
„Сакам да основам семејство, иако мислам дека сега е навистина рано за тоа..Би сакал да имам повеќе деца, бидејќи знам како е кога си единец..Здодевно е.Сакам деца на кои ќе им ја посветам целата љубов, ќе им всадам човечки дух и ќе ги направам верници.Луѓето кои имаат семејства мора да бидат многу среќни.“
„Белиберки, ако некој некогаш ве навредува бидејќи сте мои белиберки, не дозволувајте да ве испровоцира и да ви ја симне круната од главата..Бидејќи вие сте моите принцези.“(2009)
„Тимот, семејството и белиберите ги сакам повеќе од сопствениот живот.Без размислување би го дал животот за нив.Ако не го сторам тоа и изгубам некој од нив..Која ќе биде смислата на мојот живот?“
На 21 мај годинава беше објавена неверојатна сторија на 16 годишната Роберта Тролај, кога гласаше вака:
“Бевме на одмор со моите родители и двајцата брака во Чиле.Со нас беа и пријатели на мама и тато, а воедно со нив и нивната ќерка, мојата најдобра другарка Сенди.Бевме на плажа и се беше толку добро.Потоа, вечерта јас и Сенди отидовме во еден од ноќните клубови и добро се забавуваме.Кога сакавме да си одиме, можеби беше ден после полноќ.Требаше да ја поминеме плажата за да стигнеме до такси станицата која претходно ја најдовме на google maps, и да си одиме во хотелот во кој бевме сместени.Излеговме и одевме во плажата..голема беше.Одеднаш, не пресретнаа 4 лица кои беа облечени во црно и носеа ножеби.Не фати огромна паника..сакавме да избегаме, но беше предоцна.Тие не стигнаа.Ни ги ставија ножевите на вратовите и ни рекоа да се соблечеме..Врескавме, викавме..немаше никој.И во моментот кога мислевме дека е самиот крај,видовме 7 момци кои беа можеби две години поголеми од нас..Тихо одеа и земаа стаклени шишиња..Ни дадоа знак да молчиме..И во моментот кога еден од напаѓачите замавна со ножот кон Сенди, момците ги удрија одзади со шишињата.Повикавме полиција и се..Додека нашите родители беа во канцеларијата на главниот инспектор, ние бевме во ходникот на полициската станица..Се запознавме со нашите спасители..Ерик,Тим,Пол,Тејлор,Луј,Роберт и Алекс..Тие ги забележаа нашите виолетови нараквици на кои пишуваше “belieber" и не прашаа:“Omg, you are beliebers?" (О мој боже, вие сте белиберки?) И ние одговориме да.Тогаш Пол рече:“Тогаш ние сме вашите браќа..Ние сме бој белибери.“ Останавме зачудени..Кој би поверувал дека од 25 милиони бој белибери во светот, ќе се паднат едни кои нас ќе не спасат? Од тој ден постојано сме во контакт.Неверојатно чуство!
Сторијата на Анџела од Лондон:
„Јас бев една од најпопуларните девојки во училиштето во кое учев..Еден ден во училиштето пристигна нова ученичка, Ќира.Иако не верував дека тоа некогаш ќе се случи, таа буквално ме стави во сенка.Исто како и јас, така и таа доаѓаше од познато семејство во регионот.Постојано се каравме, кога и да имавме прилика се провоциравме меѓусебно..Не ми се верува дека дури еднаш и во библотеката се степавме.Тој ден задоцнив на училиште и пристигнав точно на паузата пред вториот час.И на самиот влез од училницата ете ти ја Ќира..Таа ми ја фати косата и во моментот кога ми ја тргна косата таа го виде ланецот со натпис “belieber"..Остана зачудена.И јас ја тргнав нејзината коса..и таа носеше исто ланче.Останавме со отворени усти.Седнавме на двата различни краја од училницата и ништо не зборувавме со до крајот на часовите.Сите се чудеа како е тоа можно..После часовите, се сретнавме во дворот и кога сите очекуваа дека ние повторно ќе се степеме, ние пред огромната толпа се прегрнавме и отидовме во еден ресторан каде ручавме заедно.Од тој, ние сме неразделни!
Сторијата на Емили Роуз Џексон од Вашингтон:
„Јас и мојата сестра близначка заедно со уште две други другарки бевме во ресторан точно на денот на белиберите (6 јуни).Тогаш носевме блузи со слика од Џастин и натпис “belieber"..И кога нарачавме што да јадеме, ние не нарачавме пијалоци, а келнерите ни донесоа.Кога ги прашавме од кого се, тогаш момците од спротивната маса дојдоа кон нас и рекоа:“Денес е наш празник белибери! Честит празник девојки!“ Ние останавме зачудени..И еден од нив додаде:“Па добро..што е толку чудно што среќавате бој белибери? Смееме да седнеме?“ Од тој ден, тие се нашите најдобри другари!
Ona je plakala, on joj je brisao suze.Ona je prestala vjerovati, a on joj je vratio vjeru.Ona je bila slomljena, on ju je držao na životu.Ona je odustala, on ju natjerao da nastavi.Ona se smiješila, on ju je nasmijavao.Ona je pala na dno, on ju je podignuo.Ona je bila ona koju su ismijavali, on je bio tu.Ona nikoga nije razumjevala, niti nitko nije nju, on ju razumio.Ona je postala bolja osoba, on ju je naučio.Ona je živa, on je zaslužan!Ne, to nije njezin dečko, niti doktor, a ni heroj već Justin..Justin Bieber. Nije doktor, a spasio joj je život. Nije heroj, a spasio ju je od zlikovaca. Štitio ju je, a nije joj stariji brat. On je njezin spasitelj, najbolji prijatelj, najbolji pjevač, idol, inspiracija. On... On je njezin Justin. A ona? Ona je njegov Belieber.
"Таа плачеше, а тој и ги бришеше солзите.Таа престана да верува,а тој и ја врати верата.Таа беше скршена,тој ја држеше во живот.Таа се откажа, тој ја натера да продолжи.Таа се смееше, тој ја насмевнуваше.Таа падна на дното,тој ја подигна.Нејзе ја исмејуваа,тој беше тука.Таа никој не разбираше,никој не ја разбираше и неа, тој ја разбра.Таа стана подобра личност,тој ја научи.Таа е жива, тој е заслужен.Не, тоа не е нејзиниот дечко, ниту доктор, ниту херој..туку Џастин..Џастин Бибер.Не е доктор,но нејзе и го спаси животот.Не е херој, но ја спаси од злобите.Ја штитеше,а не и е постар брат.Тој е нејзиниот спасител, најдобар пријател,најдобар пејач, идол, инспирација.Тој..тој е нејзиниот Џастин.А таа? Таа е неговиот белибер.“-изјава на Александра и Стефан Караѓорѓевик (Хрватска), родители на Ана Караѓорѓевиќ, девојка која се обиде да се самоубие во семејниот дом.
Скоро никој не поверува кога таблоидите оваа година објавија ширум цел свет дека Бибер има натприродни моќи..Секако, кој би поверувал? Имено, во американската држава Монтана се родени близначиња кои и после неколку месеци од раѓањето не комуницираат со надворешниот свет-односно,не реагираат на звуците и не зборуваат.По големи консултации во клиниките се дошло до заклучок дека е неопходна операција и кај двете момчиња.Но, се добива нов пресврт два дена пред операцијата.Имено, Клара Ендерсон(мајката) и Робин Ендерсон (таткото) ги оставаат на кратко синчињата во дневната соба и одат во кујната да приготват појадок.Во тој момент, телевизорот е пуштен на MTV телевизија и се дава топ светската листа на песни.На самиот врв е песната на Bieber , “Under the mistletoe"..Во мигот кога почнува, родителите се враќаат и сакаат да ги земат своите деца и однесат во трпезарија, но бебињата одбиваат и не го тргнуваат погледот од телевизорот.На средината на песната, првото близначе, Том извикува:“Maaamm! (мамо), а потоа истото по неколку секунди го прави и второто,Џон.
„Јас и Робин полудевме..Ни се чинеше дека од премногу грижи за операцијата почнуваат да ни се присторуваат работи.Само со отворена уста го прашав на Робин:“И ти го слушна тоа?“ тој неможеше да одговори..и само кратко со отворена уста рече “да“.Полудевме, се смеевме, како мали деца трчавме во собата..Полудевме тотално.Неможете да сфатите каква возбуда доживеавме тогаш.Ни се чинеше дека срцето ќе ни испрсне.Потоа, песната на Џастин Бибер заврши и Том и Џон почнаа силно да плачат.Веднаш ги зедовме и ги качивме во кола.Веднаш, рано наутро отидов во болницата..Се направија многу истражувања..Лекарите неможеа да сфатат.Се чудеа.Кога им раскажавме како се се случи,тие не ни веруваа.Сепак, операцијата беше одложена.Другиот ден, случајно повторно се слушна песната на Бибер..Беше недела.Бев во тоалет и Робин како луд почна да тропа на вратата..Викаше:“Тие повторно зборуваат..Клара излегувај! Нашите момчиња повторно зборуваат!“ Неможевме да сфатиме..Како луда излегов..Песната во тој миг заврши.Тие повторно почнаа да плачат.Не сфативме што се случува, но знаевме дека истото се случи и вчера.Робин го зема лаптопот од спалната и го донесе..Тие сеуште плачаа.Тој ја пушти песната на Џастин и тие веднаш се смирија.Ја стопираше и почнаа да плачат.Повторно ја пушти и тие се смееа, како да ќе почнеа да пеат.Полудевме..Со лаптопот и момчињата веднаш отидовме кон болницата и истото го покажавме пред лекарите.За време на возењето, песната постојано ја превртувавме и тие викаа по мене..“Мамо..мамо“.Мислев срцето нема да ми издржи во тие мигови.Неопишливо чуство..Солзи ни течеа.Лекарите сеуште не се уверуваа, па пуштија други песни од Бибер.Момчињата почнаа да мрдат со ножињата и да викаат кон мене.Лекарите од цела болница се собраа во канцеларијата и ги набљудуваа.На крај, по еден месец здржуена работа, ни беше соопштено дека нашите момчиња имаат деруномов синдром и дека отсега ќе може слободно да зборуваат и слушаат.Како луди бевме од среќа.“-изјави Клара Ендерсон,мајката на близначињата
“Хмм..пред да се случи ова чудо, сметавме дека Бибер е неталентирано дете кое поради изгледот е станатно славно..Па дури, неможевме да ги слушаме и неговите песни..Иако бевме возрасни, сепак на некој начин бевме хејтери (луѓе кои го мразат).После ова..ќе дадеме половина од нашиот живот да го запознаеме.Вие верувале или не..Бибер е спасителот на нашите деца..Ние никогаш не ќе можеме да му се оддолжиме.Сега, нашите момчиња постојано слушаат..одат, пеат, се смеат, зборуваат со нас..само благодарение на него.Бог на земјата пратил и такви луѓе.Сега кога тие ги слушаат, и ние го слушаме..Пееме заедно.Ги купивме сите негови албуми, книги и парфеми.Се трудиме да ја запознаеме и неговата мајка, бидејќи планираме овој месец да одиме во посета на Канада, па никако нема да го избегнеме “Bieber city".Ние сме негови белибери.Одвај го чекаме денот кога ќе го видиме..Како мали деца сме со Робин.Знаеме дека не постои начин да му се заблагодариме, но сепак мислиме дека постои нешто што можеме да направиме.
Мислејќи на последната реченица, брачниот пар сакаше да каже дека заедно со жителите на градот во кој живеат спремат богат и огромен пречек на Бибер кога ќе дојде да ги посети нивните синови.Исто така, тие планираат на зградата во која живеат од предната страна да постават плакат висок како целата зграда на кој ќе стои Бибер, а улицата да биде обоена во виолетово, омилената боја на Бибер.
No comments:
Post a Comment